Na IMBD 6.9, tutaj lepiej, 7.4, ale wciąż uważam że to nisko.
Film niezwykle klimatyczny, trudno znaleźć podobny film z takim klimatem z tamtego okresu. No może "Tożsamość Bourna" z 1988. Ale oglądając po latach Bourna widzę sporo niedociągnięć i wydaje się obecnie trochę naiwny. Natomiast Frantic obejrzałem dzisiaj pierwszy i jestem pod wrażeniem. Pierwsze pół godziny to świetny Thiller, druga część filmu to raczej film szpiegowski i może stad tak niska ocena, widzowie którzy ułożyli sobie film na początku nie otrzymali to czego się spodziewali. Ale uważam, że obie części świetnie ze sobą współgrają.
Do tego dochodzi świetna muzyka i gra aktorska. Bardzo dobrze czuć chemię pomiędzy głównymi aktorami. Szczególnie relacja Michelle z Walkerem. Nie ma w filmie żadnej sceny w którym pokazane byłoby uczucie miedzy tymi dwoma, a jednak film jest przesiąknięty nieoczywistymi niuansami, które daje widzowi obraz rodzącego się uczucia. Tutaj duże brawa dla Forda, który mimo swojego typowego wyrazu twarzy bez emocji, potrafi tak świetnie i głęboko te emocje zagrać. Nie pamiętam zresztą czy w jakimkolwiek innym filmie akcji spotkałem sytuacje w którym sama akcja jest tylko tłem dla klimatu i emocji jakie występują pomiędzy postaciami.
Jedynym minusem w filmie to przedstawienie czarnych charakterów. Są mało widoczni, bez charakteru. Pojawiają się tylko na chwilę i w głupkowaty sposób giną na koniec. Ale z drugiej strony może tak miało być, w końcu są tylko tłem w filmie i tak naprawdę są nieistotni dla filmu, są tylko po to aby otworzyć i zamknąć akcje. Wrzucenie ich na chwilę być może było właśnie takim zabiegiem. W końcu główny bohaterowie nie zmaga się z nimi ale z zagadką w którą został wciągnięty.