Ro, czyli śmierć własnego ja:
Pierwsza nowela odstaje od reszty swoją lekkością i humorem. Ogląda się przyjemnie, można to potraktować jako delikatny wstęp do całości traktującej o kondycji człowieka współczesnego. Tak delikatny, iż może nawet do reszty nie pasujący. Przyjemny seans, który jednak do zbyt wielu wniosków (w porównaniu do następnych nowel) nie prowadzi. Roselini opowiada historię stewardessy, której brak wystarczającej asertywności. Osoba miła i urocza nie potrafi pozbyć się nachalnego podrywacza, jedynym wyjściem dla takiej osoby pozostaje skrajna zmiana, jednakże tylko pozorna, jedynie wizualna. "Jak cię widzą, tak cię malują", czyli jak wielki wpływ na odbiór danej osoby ma jej image.
7/10

Go, czyli śmierć logiki:
Ciut awangardowo, przede wszystkim surowo i z aurą niebezpieczeństwa unoszącą się w powietrzu, czyli francuski mistrz w formie. Godard znowu ostrzega, bo świat nieuchronnie pędzi ku zagładzie, ludzie nieświadomie kroczą ku autodestrukcji. Słowa tracą swoje znaczenie, ludzie przestają być sobą, robią się plastikowi, otępiali. Wszystko to po wybuchu bomby atomowej, w obliczu początku końca świata ukazany mamy szczęśliwy związek, którego rozpadu jesteśmy świadkami, a który za przykłąd nam tu służy jako właśnie zagubienie w społeczeństwie, w świecie manipulacji informacją.
9/10

Pa, czyli śmierć z przejedzenia:
Najbardziej znany fragment "RoGoPaG", za który Pasolini oskarżony został o bluźnierstwo i skazany został na trzy miesiące więzienia. tutaj na wierzch wyciągnięta mamy hipokryzję społeczeństwa chrześcijańskiego. Filmik autotematyczny, o kręceniu filmu, opowieści o Jezusie. Pasolini krytykuje ludzi, którzy sami sobą stają się parodią wyznawanych przez siebie idei i krzyżują kolejnego Jezusa. Przy okazji mamy trzeźwe spojrzenie na filmowy światek, którym rządzą gwiazdy czy politycy oraz zabawa w rytmie rock'n'rolla bez jakiejkolwiek powagi (gdy jest wymagana).
8/10

G, czyli śmierć konsumpcyjna:
Machina marketingowa zabijająca człowieczeństwo, kontrolująca ludzi już od małego. Na przykładzie przeciętnej rodzinki widzimy wpływ telewizji na umysł ludzki, wszczepianie dzieciakom konsumpcyjnego stylu życia, bierność i przyzwolenie ich rodziców, wreszcie problemy ludzi dorosłych, jakimi obecnie okazują się być potrzebne pieniądze na lepszy model samochodu czy większy dom, itp. Świat rządzony absurdalnym porządkiem i ludzie pracujący jak maszyny. Cyniczne spojrzenie na postępującą dehumanizację społeczeństwa.
8/10

Nieco nierówny zbiór, ale jak widac różnice nie są rażąco duże i trzyma się to kupy tak jak powinno. Nowele okazują się uzupełniać się wzajemnie i zgrabnie łączą się w ironiczną całość.
Trochę chaotycznie to napisałem, ale tak to bywa, że człowiek współczesny burdel ma w głowie;)